تازگیا متوجه شدم مبتلا به اضطراب اجتماعیم
مثلاً میرم مهمونی یا بیرون همش به این فکر میکنم دیگران دارن راجبم چه فکری میکنن یا حس میکنم که توجه همه به منه ... حتی توی جمع ها و دورهمی ها چیزی نمیگم مبادا یه سوتی ای بدم ... همش نگرانم دیگران از رفتارم یا حرفام ناراحت بشن .. حتی مثلاً میخوام بچه ی یه نفرو که تازه به دنیا اومده بغل کنم مثلاً میگم نکنه ناراحت بشه ...
کلا خیلی درگیرم
چیکار کنم درست بشم ؟؟
منم دارم
مخصوصا اینکه میترسم کاری کنم یا چیزی بگم که تصور بقیه رو نسبت بهم خراب کنه
عزیزم چند سالته
من اینجوری بودم
بهترین راهی ک برام جواب داد
شل کردم و بیخیال شدم
انچه در ادم است در عالم است
منم اینطوریم از وقتی شاغل شدم بهترم ولی دخترم هم همینطوره ده سالشه نمی‌دونم چیکار کنم درست بشه نمیخوام اعتماد بنفسش بیاد پایین
منم همینطوری ام انقدر عذاب میکشم کافیه وقتی حرف میزنم یه سوتی بدم از شدت خجالت چنان قرمز میشه صورتم و عرق میکنن بقیه میترسن میگن چت شد؟🤕
فردا پس فردا میخوام برم پیش روان شناس
خوبی اضطراب اجتماعی اینه که درمانش راحته
کافیه مواجهه کنی سرکار بری با آدما حرف میزنی
یهو میبینی اثری ازش نیست
بعدم من حس میکنم همه دارنش فقط درجاتش متفاوته
و اینکه به مرور بهتر میشن
راهش اینه بیشتر از قبل بری تو اجتماع انواع ادم هارو ببینی
اگ میگفتی سنت کمتره میگفتم بخاطر بلوغه چون من توی بلوغم اینجوری بودم
برو ببین تو اجتماع چقدر مردم راحتن و ب حرف کسی کار ندارن حرفشونو راحت میزنن یاد میگیری کم کم
راهش اینه بیشتر از قبل بری تو اجتماع انواع ادم هارو ببینی
اگ میگفتی سنت کمتره میگفتم بخاطر بلوغه چون من توی بلوغم اینجوری بودم
برو ببین تو اجتماع چقدر مردم راحتن و ب حرف کسی کار ندارن حرفشونو راحت میزنن یاد میگیری کم کم
بنظرم فقط باید تو اجتماع باشی با بقیه در ارتباط باشی برای دخترم هم گفتن کلاسهای گروهی ثبت نامش کنم مثل والیبال بسکتبال البته بنظر خودم نقالی خوانی خیلی خوبه چون باعث میشه جلوی دیگران خجالت نکشه و صحبت کنه
