سلام شوهرم بشدت به خونوادش بخصوص مادرش وابسته است طبقه بالاشون زندگی میکنیم راه رومون یکیه همش پایینه غذا گرم میکنم میاد ظرف غذاشو می‌بره و میره پایین غذا میخوره هر جا می‌خوایم بریم مادرشم میاره میگه من پایین راحترم منم مجبور می‌کنه باهاش برم مادرشم همش ازم کار می‌کشه گفتن می‌خوایم بریم شهرستان که برادرشوهرم بره سر کار شوهرم زنگ زد اینقد گریه کرد تا برگشتن وقتی مادرش از وابستگی شوهرم با فیس و افاده نسبت به خودش میگه می‌خوام از حرص بمیرم انگار من و نمی‌بینه خسته شدم پایین حموم می‌کنه پایین غذا میخوره انگار یجورایی داره منو تحمل می‌کنه بعد خودش میگه نه بخدا من خیلی دوست دارم و از این حرفا بیشتر وقتا آرزوی مرگ میکنم بچه دار هم نمیشه گاهی میگم بهتر بچه می‌خوام چکار
خدا بهت صبر بده
تو رو خدا بگین من چکار کنم زندگیمم دوست دارم ولی چقدر آدم تحمل داره یه جایی کم میاره
آرزوی مرگ واسه خانواده شوهر یا شوهرت یا خودت؟
وای میدونم چی میگی با این تفاوت که ما تو یه خونه باهم زندگی میکنیم
خداصبرت بده
نمیتونین از اون جا پاشین؟
مادرش شوهر داره یه پسر مجرد ۳۰ ساله تو خونه داره بعد شوهر من باید کاراشو انجام بده من باید چندبار بهش بگم که برا من کاری بکنه یا جایی ببرتم ولی اون یبار که میگه سریع براش انجام میده با اینکه دوتا مرد تو خونه داره ماشینم دارن
ب همهیه اینا کتک خوردناضافه کنه میشم من
داداش منم اینجوریه ولی بنده خدا از گشنگی میاد خونه مامانم زنش خواب غم گرفته دوتا بچه هم داره از صبح میان خونه مامانم تا بوق سگ هیچی ام درست نمیکنه برا این دوتا طفل معصوم مامانم هیچی نمیگه هیچی
🤢🤢حالم بهم خود
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
17 ثانیه پیش
17 ثانیه پیش
17 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
