سلام حقیقتا چند سالیه نمیدونم دقیقا چرا تا یکی به موفقیت یا جایگاهی میرسه خود به خود نمیتونم بهش حسودی نکنم اما اینجوری نیست به هرکی سر راه اومد حسودی کنم مثلا من حدود یکسال والیبال بازی میکنم و یه بنده خدا دیگه هم دقیقا با من شروع و اونم یکسال بازی میکنه اما مشکل اینه اسم ایشون برای مسابقات استان رد شده ولی من نه خود به خودی اعصابم خورد میشه با اینکه بازیش رو دیدم و میدونم وضعش از من خراب تره اما نمیدونم چرا حتی وقتی فهمیدم اسم دوستام در اومده حسودیم گل کرد با اینکه بهشون تبریک گفتم اما نمیتونستم حسودی نکنم حتی وقتی یکی از بچه ها نمیتونست بره یه شهر دیگه خود به خود خوشحال شدن نمیدونم چیکار کنم واقعا با اینکه اونا دوستام یا اینا ولی نمیتونم حسودی نکنم همیشه هم حسودی کردنم از دوستام شروع میشه مخصوصا وقتی به موفقیت میرسن
آیا راه حلی دارید؟؟؟؟
