من به عنوان مادری که فعلا یدونه بچه داره نظری درباره این داستان ندارم
به عنوان آدمی که تک فرزند نبوده مینویسم
یه وقتایی خیلی دلم گرمه به اینکه داداش و آبجیم هستن
با اینکه همیشه کنار هم نیستیم و شهرامون متفاوته
ولی دلم قرصه بهشون و حمایتشون ازم خیلی دلگرم کنندست
میدونم و بهم ثابت شده اگه مشکلی برام پیش بیاد
کسی که بی منت و سریع تر از همه برای همراهی و کمک بهم میاد داداش و آبجیمه
البته بعد از پدر و مادرم که خداحفظشون کنه و داستانشون یه شکل دیگست