حس میکنم بدترین بابای دنیارو دارم بخشیدنش سخته

چون پدرته و اگر نبود تو هم نبودی.

اگر نباشه اونوقت میفهمی .اینو منی که درحال قهر کردن با پدرم بعدش پدرم فوت شد می فهمم.

قرار نیست اون گلی به سرت بزنه.

خودت مسیول زندگی خودت باش

پدر من همچین کسی بود و هست

حتی جهیزیه ام رو خودم خریدم از نوجوانی دستم تو جیب خودم بود

قبلش زجرکش می‌کرد پول میخواست بده 

محبت که صفر

فحش و تحقیر و توهین و دعواهای مختلف با مامانمم به کنار

الانم میرم خونشون وقتی میخوام چیزی بخورم حس میکنم دلش راضی نیست.

خیلی سخته برای یه دختر که انقدر از پدرش تو دلش عقده باشه و هیج محبتی نبینه

اینم به خاطر عذاب وجدانه

خدایی تو بابا باید شانس داشته باشی که من و تو انگار نداریم

اکثر مامان ها خوبا (نمیگم همشون اکثرا) ولی توی بابا واقعا باید شانس داشته باشی که اون خوب خوباش نصیبت بشه😊

بخاطر عذاب وجدان نیست.

بخاطر اینه که بعد که بزرگتر میشی میفهمی که خیلی از پدر و مادرها نتیجه تربیت پدرومادرشون هستند و کارهاشون دست خودشون نیست.به نیست بد نمیکنن .اینطور زندگی رو یاد گرفتن.

مثل ما که مادروپدرکاملی برای فرزندانمان نیستیم

بله درسته من الان خونه زندگی خودمو دارم و هزاربار این حرفارو خودم زدم

ما میگیم یه سری چیزا دست خود آدم نیست درست

ولی اینکه پدر صاب بچه رو دربیاری و هر زجری رو از قصد بهش تحمیل کنی تا حدی دست خودته.

اونم میتونست یکم مهربون تر نه حداقل خنثی تر برخورد کنه

اون موقع هیچ الانم نمیتونه؟

الانم یه دیکتاتوره! من هنوز تو دوران بچگیم موندم نمیتونم رشد کنم

خب آفرین.

برای اون قسمت که دست خودشون نبوده میشه بخشیدشون.

منکر آدمهای بد نیستم اما خیلی وقتها واقعا اینطور تربیت شدن.

ما فقط الان باید سعی کنیم خودمون رو بهتر کنیم تا بعدا بچه هامون راجع به ما اینطور فکر نکن

دقیقا الان همه ی سعیم اینه خودم خوب رشد کنم و درست تربیت کنم خودمو مجدد که بچم حداقل از جانب من زخم ‌کمتری بخوره

انقدر زخم خوردم از بچگیم و بابام که نه بلدم محبت کنم نه محبتی رو عمیقا درک میکنم.

حتی تراپی هم رفتم ولی هنوز نتونستم کنار بیام

همه ی سعیمو میکنم حال خودمو بهتر کنم ولی سخته طولانیه و بازم برمیگردی به نقطه اول