از بچگی توی خانواده ای بزرگ شدم که اصلا توجه به چیزایی که دوست داشتم نکردن و همش نادیده گرفته شدم و‌خیلی خیلی احساس میکنم از زندگی حسرت ها دارم چکار کنم،تا کسیو می‌دیدم فکرمیکردم عاشقمه که این نبود این احساس ازسر کمبود محبت من بود که داشتم خیلی شبا گریه میکردم،استرسم شدید بود خودم خودمو درمان کردم کم بشه استرسم،همیشه همیشه نادیده گرفته شدم و حق کوچیکترین چیز توی زندگیم نداشتم
منمممم
حسی که دارم تجربه میکنم اصلا قابل گفتن نیست عزیزم ..
منو تبدیل به ی آدم بی رحم کرد که اگه کسی بمیره ناراحت نمیشم ، فقط میگم قسمت هممونه حتی عموم به رحمت خدا رفت. ولی ی ذره اشک نریختم . در حالی که قبلا با کوچکترین اتفاقی احساساتی میشدم ..
خانوادم همش مقایسم میکردن با بقیه ، خواهرامم مقایسم میکردن با فلان کس .. هی میگفتن لاغری یکم چاق شو سیخ جارو.
ببخشید نمیدونم اینجا جاش نیست اما .. از بس لاغر بودم بقیه میگفتن این چرا به بلوغ نمی‌رسه. اما الان هیکلم عالی شده . من سر همون کمبود ها سر اون مقایسه ها اعتماد به نفس مو از دست دادم
عزیزم من خیلی زجر کشیدم بیشتراز اینا حرفایی که به شما گفته میشد بدترش به من گفته میشد و وقتی درس میخوندم میگفتن دیونه ای روانی هستی یا چیزی یاد می‌گرفتم همش میزدن تو‌سرم که فلانی ازدواج کرده تو هنوژ موندی و هیچی،همش همش میخاستن زیرذست همه باشم و پیش همه خودمو کوچیک کنم میخاستم تو‌جمع حرف بزنم کسرشون میشد من حرف بزنم،هیچ جایی دوست داشته نشدم هیچ جایی
منم همیشه کمبود محبت داشتم و دارم تو خانواده انگار سرراهی بودم این بی توجهی ها باعث شد تو دوران نوجوانی یه اشتباهاتی کنم که بد تاوانی پس دادم هنوزم روحم درد داره
چ‌میشه کرد با این بی مهری ها اما حالا دیگه بدنیا اومدیم و تموم شد مجبوریم زندگی کنیم ،به اشتباهات نمیدونم چی بگم نمیشه ادم خودشو ببخشه اما میشه تکرار نکرد میشه. دیگه اون آدم سابق نبود وتموم کرد اون قاعده ساده بودن رو
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
17 ثانیه پیش
19 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
