بنظرتون کدوم به صلاح منه طلاق یا موندن تو این زندگی

(اول معذرت می‌خوام بابت متن که کلی نوشتم)داره می‌ره تو چهار سال که عروسی کردم تو حیاط مشترک با مادرشوهر هستیم خودمم داره می‌ره سنم تو ۲۸ ولی خونه ها هر کدام جدا هست تو این چهار سالی که عروسی کردم فقط دارم از شوهرم یا مادرشوهرم یا خانواده همسرم زجر میکشم و این زندگی عذابه برام و هیچ تغییر نمیکنن چه خود همسرم چه خانوادش و واقعا خودشون رو مشکل دار نمی‌دونن چقدر من تلاش کردم درستشون کنم ولی نمیشن از مشاوره تا ساعت ها نشستم حرف زدم ولی انگار با یه دیوار صحبت میکنم همسرمم مشکل روانی داره و هیچ تلاشی برای من و این زندگی نمیکنه و تو دید خودشون میگن کسی که بخواد بمونه تو عذاب هم میمونه مثلا یه دستشویی داخل خونه من نیست تو برف و سرما باید برم تو حیاط بیایم هیچ حریم خصوصی ندارم دائم بچه ها تو حیاط سر و صدا مادرش و خواهراش برای تمام امور زندگی ما دخالت میکنن و خبر دار میشن و از روز اول اصلا منو نمی‌خواستن و تا حرف میزنم تهدید میکنن به طلاق بعد تمام مخارج مادرشون با شوهرممنه و اصلا رعایت نمیکنه فقط خورد و خوراک نیست دائم پول میخواد و وسیله میاره دورش جمع می‌کنه یا خواهراش پول میگیرن از شوهرم به یه طرفی با اینکه شوهر دارن و در هفته چند بار جاری و عروس و داماد و همه رو مادرشوهر می‌ریزه خونش به خرج شوهر من و من این ه رو تصور میکنم با این آدم فقط پس رفت میبینم و حرف منم نمی‌فهمه اصلا منم پدرو مادرم فوت شدن شهر دیگه ازدواج کردم کسی که پشتم بهش گرم باشه هم ندارم در حد ۴۰۰میلیون طلا دارم تو مجردی کار کردم و خریدم و شوهرم نمیدونه و یه ماشین که حدود سیصد تومن می ارزه همین شغل و حرفه ای هم بلد نیستم یه برادر هم دارم فعلا سربازی رفته و با من بزرگ شده و کلا با خودمه و تنها نیستم حالا موندم با این شرایط چیکار کنم اینم بگم هیچ جور درست نمیشن و اگه امکانش هست راهنماییم کنید