سلام من ۱۵ سالمه چند وقته شروع کردم به برنامه ریزی که شامل درس و انگلیسی و برنامه نویسی و فریلنسری و... میشه، ولی بخاطر پدرم اصلا نمیتونم انگیزمو حفظ کنم چون هیچ وقت کلامی ازم حمایت نمیکنه فقط توهین تخریب تیکه های شدید، تنها فایدش حمایت مالیشه اونم چون پولش اضافه میکنه، یک روز به یکی از کارام نمیرسم هزار بار بهم میگه چرا کاراتو درست انجام نمیدی، بعدش مثلا توی روز هر تفریحی برم میگه بجای همین کارا بچسب به برنامت نمیزاره هیچ تفریحی کنم یه روزی مثلا اف در نظر میگیرم کل روزمو همین شکلی خراب میکنه، یکم توی یک کاری تاخیر دارم تیکه میندازه ۳ سال شد چیکار میکنی همش کارش همینه منم ادمم نمیتونم این شکلی انگیزمو حفظ کنم چیکار کنم
پدرا ابراز علاقه شون اینجوریه
همینکه از نظر مالی تامینت میکنه و فکرش پیش توئه که کدوم کارو درست انجام دادی و کدوم یکی رو درست انجام ندادی و ....یعنی خیلی دوسِت داره و به فکرته . تو به دل نگیر
پدرمنم همینطوره چاره و درمانی نداره متاسفانه
سعی کن کمتر جلو چشمش باشی
از پدرت انتظار حمایت نداشته باش خودت برنامتو به آرومی پیش ببر هر چی کمتر بدونه آرامشت بیشتره سعی کن با دوستای خوبت مشورت و دردو دل کن زمانی که موفق بشی همین پدر هم تحسینت میکنه زندگی رو زیاد سخت نگیر.
منم دقیقا همینم
جلو چشماش آفتابی نشو
و فقط تسلیم نشو و درستو بخون که بتونی فرارررر کنی
امیدوارم در این راه موفق شیم!
چون باهام با همین الفاظ شوخیم میکنه، واسه این توهین و شوخی رو قشنگ میفهمم، شما خودت یک نفر چیزی بهت بگه که نا امید بشی از زندگیت به عنوان شوخی برداشت میکنی، حتی اگرم شوخی به این تندی باشه خب بازم یه مشکله برای من یه درده فرقی نداره
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
