آقا این حساب خواهرمه میدونه اینجام پس بهم گیر ندید ممنون.
من کلاس هشتمم پارسال ترم دوم شدم ۱۹ و ۸ اما انقد مدیر عقده ای داشتیم اسممو نذاشت رو بیلبورد،امسالم معدلم شده ۱۸ و ۸۶ با این که خیلی تلاش کردم علوم و ریاضیم کم شدم مگرنه همه نمراتم ۲۰ و ۱۹ عه،الان اون دوستم که هیچی از درس حالیش نبود رفت مدرسه غیر دولتی معدلش شده ۱۹ و خورده ای،اما من هرکار میکنم اصن انگار خدا باهام قهره،چکار کنم خسته شدم دیگه😭
واقعا نمرات مدرسه آنقدر اهمیت ندارن ک خودتو حرص میدی
بعدا وقتی بزرگتر شدی میگی خاک تو سرم ک برای بیست و پنج صدم گریه میکردم 😂منم مث تو خیلی رو نمراتم حساس بودم، ولی الان هیچکدوم اون نمرات بیستم هیچکدوم از مشکلاتمو حل نمیکنه، پس انقد ب خودت سخت نگیر
سر یک نمره خدا باهات قهر کرده نکن اینکارو دختر جون این استرس ها الان هیچ سودی برات نداره فقط ریزش مو و حملات پنیک و سردرد برات میاره
قربونت برم که فکر میکنی معدل انقدر مهمه که خدا باهات قهر کنه🥹🥲🤍گوگولییی
عزیزدلم درکت میکنم
من الان از مدرسه فاصله گرفتم
اما هرگز حسی که از دیدن اسم ۶تا از رفیق هام روی بیلبورد دیدم و اسم خودم نبود رو فراموش نمیکنم..یه حس خجالت.یه حسی بد.
اما از اون روزا گذشت و قبول شدم توی رشته مورد علاقم و همونی که میخواستم.
تازه من معدل دبیرستان که مهم هستو میگمااا.
وگرنه شما که نباید انقدر خودتو اذیت کنی قشنگ من🤍تلاش کن که بتونی همه رشته ها رو الف بشی تا بتونی هر رشته نظری و غیرنظری رو خواستی وارد بشی.
راستی اینم بگم هفتم خیلی سخت تر از هشتم و نهم هست،اینکه ۱۹گرفتی فوق العاده اس🤍❤️
من یادمه شدم ۱۸/۸۵
چرا یادمه؟
چون اولین عملکرد نمره ایم بود
و اینکه دوستام بیشتر بودن😑🤣😍🩵
نگاششش کننن
فسقلی خنگ چیه
میدونستی حرفایی که خودت به خودت میزنی اثرشون بیشتره ازحرفای دیگرانه و عزت نفستو نشونه میگیره؟
اتفاقا انقدر باید قوی باشی که خودتو با هیچکی مقایسه نکنیی
من این راه تو رو رفتم و میدونم چقدر سخت میگذره به ادم در این شرایط
اما چاره چیه؟
باید از ذهنت رها کنی
من فوتسالم میرم انقد خانوادم تحقیرم میکنن که،تو فوتسال گل زدم تا ب بابام گفتم گفت فلانی(یکی از دوستام)اونم گل زد؟اصن نه گفت افرین نه ی لبخند زد.همون دوستم وقتی ۱۸ و نیم شد کلی گریه کرد مامانش گفت نه اشکال نداره اما من وقتی میگم مامانم میگه خاکتوسرت
حتما برو
گریه کن
هرکاری دوست داری انجام بده
ولی یه قدم برای خودت بردار
من هفتم که بودم استرس و اضطراب بهم فشار میاورد
رفتم پیش مشاور مدرسه واقعا خوب بود
یه روز دویدم رفتم کنارش تو دفترش بغلش کردم یه دل سیر گریه کردم
و بعدش کاملا حالم خوب خوب شد
قول میدی بهم که بری پیشش ؟
اصلا نمیتونم قول بدم،هیچکی از من خوشش نمیاد اگرم برم اونجا مشاور اصلا بهم گوش نمیده و اصلا براش مهم نیستم،بعدم کجا برم باهاش حرف بزنم دفتر؟مدیرمون هر وقت منو میبینه ی نگاه از پام تا سرم میندازه ی سلام خشک و خالی میده.بخاطر این وضع درس خوندنم اصن روم نمیشه هی با مدیر و معلم بپلکم
انگار دارم با خود اون دورانم حرف میزنم
مدیر همیشه یه جایگاه خشک داشته و تو نباید اصلا به خودت بگیری.نمرتم تا الان من هرچی سبک و سنگین میکنم بد نیست.
مشاورتون مگه خودش اتاق نداره؟
اتفاقا دوست داره بری پیشش چون کارش اینه.
یه بار امتحانش کن اگر باب میلت نبود کنارش بذار.
باور کن کمک کردن به خودت دنیاتو قشنگ تر میکنه
خودتو نجات بده
