من تک فرزندم از بچگی تنها بودم تو خونه تنها بازی کردم
با فامیل و اشنا زیاد رفت و امد نداشتیم
درونگرا هم هستم
احساس میکنم کلا یه موجود ضداجتماعی شدم
نمیتونم با کسی دوست بشم
تو جمع میرم سردرد میگیرم اعصابم خورد میشه اصلا تحمل آدمارو ندارم
دلم نمیخواست اینجوری باشم ولی متاسفانه هستم خیلی تحت فشارم هر کاری هم میکنم درست نمیشه
بیشترا فک میکنن خودمو میگیرم
اصلا حرف نمیزنم
الانم ۲۱ سالمه تنهای تنهام
میدونم قراره همیشه تنها بمونم
هیچ وقت اون دختر دوست داشتنی نبودم
همه از من حس بد میگیرن هیچکس نمیخواد باهام دوست شه
اهمیت نمیدم سخته ولی دست خودم نیست تنهاییو ترجیح میدم
خیلی رو دلم سنگینی میکرد گفتم اینجا بگم
🙂
