دوستان من دبیرستانیم و سال یازدهمم.. حالا بهم نگید بچه ای چون واقعا من یه شخصیت نپخته ای دارم و تجربه ندارم
من یه شخصیت مثبتی دارم، یعنی باشعورم ویجورایی مثل نوجوون های امروزی نیستم که دوست پسر و فحش بدم وحالا.. این حرفا
توکلاسمون تنها میشینم، رابطم باهمکلاسیام خوب نیست
برای اینکه دوست پیداکنم رفتم کنار کلاس دهمیا تابا اونا دوست بشم.. بالاخره که اونا ازشخصیتم خبرندارن!
خلاصه من دوست پیداکردم.. اما رابطم سطحیه باهاشون من فراتر ازاینا میخواستم که یه دوست صمیمی داشته باشم
حالا بابام بهم میگه تو ضعیف هستی، تو مستقل نمیشی برای خودت برای دوست پیداکردن خودتو به هر درو دیواری میزنی که چی بشه.. ینفر دوست شه
نمیدونم.. ازیه طرف هم یه همکلاسیم بود دوست داشتم باهاش دوست بشما ولی یه اتفاقاتی افتاد بینمون..
چیکارکنم من ضعیفم واقعا؟؟ موقع حرف زدن به لکنت میوفتم حالا 😂
