در روایات، ویژگیها و آثاری برای این فرزند متولد شده ذکر شده که به ذکر دو نمونه بسنده می شود.
۱. امکان ابتلا به بیماری خوره و پیسی: پیامبر اکرم(ص) فرمود: «هرکس با زن خود در حال حیض نزدیکى کند، اگر از این دو فرزندى متولّد شود که به خوره و پیسى مبتلا باشد، تنها خویشتن را سرزنش کند».[۴]
۲. دشمنی و کینه توزی با اهل بیت(ع): همچنین آن حضرت به امام علی(ع) فرمود: «یا علی! دوست ندارد تو را مگر مؤمن، و دشمن ندارد تو را مگر منافق، زنازاده، و کسى که مادرش در حال حیض به او حامله شده است».[۵]
امام صادق(ع) فرمود: «هیچ کس نسبت به ما أهل بیت کینه توزى و دشمنى نمی کند مگر کسى که ولادتش ناپاک و غیر مشروع باشد یا مادرش در ایّام حیض به او باردار شده باشد».[۶]
البته، اگر انعقاد نطفه در حال حیض امکانپذیر نباشد، میتوان گفت روایات ناظر به موردی است که زن از حیض پاک شده، اما هنوز غسل نکرده است، که اگر با همسر خود رابطهی جنسی داشته باشند، مکروه است[۷] و در صورت باردار
گفتنی است آنچه در روایات دربارهی دشمنی فرزند حیض با اهل بیت (ع) آمده است ناظر به وقتی است که جماع در حال حیض، از روی عمد و لااُبالی گری انجام گرفته باشد و از طرفی در صورتی هم که از روی عمد گرفته باشد به عنوان علت تامه نیست؛ یعنی اینگونه نیست که راه بسته باشد و اصلاً برای چنین فرزندی امکان رستگاری وجود نداشته باشد که اگر این بود، تکلیف به او معنا نداشت، در حالیکه فرزند زنا مکلف به اصول و فروع دین میباشد، و هر چند عوامل محیطی، ارثی و دیگر عوامل میتوانند تأثیر در انتخاب رفتار خاصی داشته باشند، اما در عین حال انسان را مجبور به ارتکاب یک عمل نمیکنند و این انسان است که در تمام مراحل حیات خود، میتواند بر عوامل ارثی و محیطی فائق آید و در مسیر صحیح قرار گیرد. لذا به طاعات او ثواب داده میشود و به معصیتش عقاب.