الان تمام بچه های خوابگاهیمون هروقت دلتنگ خانواده بشن برمیگردن کلاسا حضور غیاب ندارن اگه هم داشته باشن یکی رو پول میدن میره حاضری میزنه نمره های امتحاناشونم اتفاقا خوبه
منم اگه تهران بودم هروقت دلتنگ میشدم برمیگشتم
واقعا افکارم الکی نابود کننده ست ولی مدام ناراحتم میکنن
زیادم اینجوری نیست
از اون طرف کسایی هستن دور از خونه شرایط سختیو میگذرونن تو همون تهران
تو یکی از بهترین رشته ها داری درس میخونی ارزوی خیلیا از جمله خود من
رو شهرش تمرکز نکن چون نمیدونی اگه میرفتی تهران چی میشد
حتما حکمتی داره که تو متوجه اش نیستی خودتو سرزنش نکن اول خودتو ببخش بعد هم بقیه رو ، بیشتر بهش فکر نکن ، فقط روی پیشرفتت کار کن .
دوستای دبیرستانم که رفتن خوشبختن
من اگه تهران بودم وضعم همین بود با این تفاوت که موقعیت برای پیشرفتم بیشتر بود هرکی رو میبینم المپیاد کشوری مدال گرفته یا مقاله خفن نوشته مال تهرانه
اونجا استادا برای مهاجرت وارد ترن بیشتر به دردم میخورد
کار راحت تر گیر میومد من میخواستم دستیار دندونپزشک بشم هیچ اگهی استخدام پیدا نکردم بعد تو تهران یهههه عااالمه درخواست بود
