من انقدر زمان میگذارم و بازی میکنم با بچم اخرش میچسبه به پدرش

مقصر همسرتونه،بعدها بچه از این شرایط سواستفاده میکنه و به ضرر والدینه!

بهتره از روانشناس تربیتی کمک بگیرید

دختره یا پسر

شوهر منم میگه مامانو بزن 

فلان کن 

هر چی میگم نکن گوش نمیده 

بچه های منم همینم کلی میبرم بیرون بازی میکنن اسباب بازی میگیرم لباس لپ لپ اخر از منم بدتر نی

عزیزم بچه ها چون پدر زیاد نمی بینن دوست دارن باهاش بیشتر وقت بگذرونن مسئله این نیست که اون بیشتر دوست داره

همسرتونم نمیخواد لج کنه فقط میخواد باهاش بازی کنه و انقدر که ما زنا حساس هستیم مردا حساس نیستن متاسفانه  

این پدر ها بلد نیستن تربیت بچه بشین باهاش حرف بزن 

اصلا یک درصد هم بچت مقصر نیس چون وقتی بی احترامی میکنه باباش تحسینش میکنه اینکارو میکنه

بعد پدر چون اکثرا بیرونه وقتی میاد خونه بچه ها بیشتر دوس دارن با اونا بازی کنن 

بنظرم قبل از نگرانی برای بچه ،نگران خود پدر باش.شما میتونی مثلا وقتی باهمسرت تنهایی، باهاش هماهنگ کنی بگی بریم زود باهم بچه رو بخوابونیم که هم ازساعت رشد مغز و بدنش نگذره)که بترسه اون پدر و هم بگید میخوام باهات تنها باشم باهم خلوت داشته باشیم زودتر فلانی رو خواب کنیم 

خودت رو در جایگاه مخالف همسرت نبین،تو اونو میتونی بکشونی سمت خودت

بچه هاشون  چون پدرشون کمتر میبینن بیشتر دوست دارن وازاینکه باشوهرت برای تربیت هماهنگ نیستید مشکل منم هست شوهرم چاپلوسی میکنه من مقرراتی وسخت گیر ،شوهرم می بینه من حرص میخورم بی آر میگرده کاش بتوونم  منم بی تفاوت بشم

از قضا لج میکنه اگه لج نکنه مثلا میگه مامانش اجازه بده میم یاعام بازی کنیم بعد بیاد ولی وقتی بی توجهی میگنه یعنی لج میکنه 

ناراحتیت درک میکنم اما در واقع خارج از ناراحتی ها بچه داره یه سری چیزا به صورت ناخودآگاه یاد میگیره چون بچه ها دید عینی دارند و مفاهیم خیلی چیزا مثل رفتار دوست و غلط نمی دونن بهتره که یکم مطالعه کنید و با همسرتون به طور منطقی در این باره صحبت کنید شما الگوهایی هستید که اونا تقلید می‌کنند بچه ها اول بابت تنبیه یا تشویقی که دریافت می‌کنند واکنش نشون میدن بعد نگاه به کار های دیگران میکنند مثلا اگر شما بابت یه حرکت پدرش خوشحال بشین و تشکر کنید اونم اون کار انجام میده تا تشویق شما دریافت کنه و همین رفتار ها کم کم در کودک ماندگار میشه هر چند با رشد مفاهیم انتزاعی یاد میگیره اما خب اون رفتاری که از کودکی به عادت تبدیل بشه خیلی فرق داره با رفتاری که خودش بعدا تشخیص بده و آیا بخواد اصلاح کنه یا نه و چقدر زمان ببره تا اصلاح بشه پس بهتره دوزه تربیتی کودک تا 7 سالگی مخصوصا جدی تر برخورد کنیم تا بعد دوزه نوجوانی در سن حساس بچه نگیم چرا انقدر سزکشه گوش به حرف نمیده 

بچه بالاخره دیر یا زود از اون خونه میره و تو باید همسرت رو جوری جذب خودت کنی و بخوبی باهاش تا کنی که خودش بچه رو بخوابونه که زودتر بیاد پیشت

مثلا وقتی بچه دستشه و مشغول بازیه،نشین هی بهشون نگاه کن و تذکر بده،فوری کارهاتو جلو بنداز،برو حموم،بیا جلو روش بشین به خودت برس آرایش کن،روی مبل دراز بکش چشاتو ببند،،استراحت کن،عطر بزن ،کتاب بخون ،یجوری هم خودتو بی توجه به اونا نشون نده یکدفعه  که شک کنن،مثلا براشون همون وسطا میوه هم ببر،قربون صدقه دوتاشون  باهم برو،اون خودش بچه رو میخوابونه مطمئن باش

دوتاشون میخوان بهت ثابت کنن بهت بی نیازن توی بازی  تو هم بهشون همینو ثابت کن که نمیخوای دخالت کنی توی رابط ۲نفره شون ،خودشون برمیگردن سمتت