من هیچ وقت نمیبخشمش خدا هم ازش نگذره

شب هم ساعت نه از اونجا برمیگشتم تکلیف های داداشام رو بهشون میدادم چون کوچیکه بودن و باید یکی بهشون کمک میکرد بعد از ساعت دوازده به بعد می‌نشستیم سر درس و مشق خودم تا ساعت سه صبح بعد سه میخابیدم چهار بلند میشم تا خودم آماده میشدم و داداشام رو آماده میکردم دیرک میشد و خیلی بدو بدو خودم رو به مدرسه میرسوندم

اصن وقت نداشتم برای استراحت و اینا بعد که دوازدهمین تموم شد خواستم برم کنکور بدم نذاشتن گفتن نه حق نداری خواهرت قبول نشد تو کنکور تو میخای بری کنکور بدی  بعد وقتی قبول شدی خواهرت دلش بشکنه که چرا اون قبول نشده ولی تو شدی حتی اگه ماهم اجازه بدیم تو نباید برای دل خواهرت بری

باور کنید چند بار به خاطر همین کنکورم دست به خودکشی زدم ولی ناموفق بودن آخه من باید دوازده سال تلاش،تمرین،زحمت،و بیخوابی هایی که کشیده بودم رو رو هوا ول میکردم ؟

هرکاری کردم باز نذاشت برم کنکور بدم از اون به بعد صبح میرفتم خیاطی و شب ساعت نه برمیگشتم یه شب که کاری نداشتم و زود از سرکار برگشتم برگشت بهم گفت تو چرا بدون فلانی برگشتی گفتم اون کاراش مونده بود ولی من کارام تموم شده بود گفت تو باید صبر میکردی باهم میومدین اون الان چطوری تنها بیاد؟ ولی یه بار به من فک نکرد که من چطوری اون موقع شب برگشتم خونه دوباره منو فرستاد تنهایی سرکار که اون نخواد تنها بیاد

چرا؟ چرا؟ چرا روشنه بخاطر پشت چرخ نشستن بخاطر برباد رفتن اهداف و آرزوهام بخاطر پوچ شدن تلاش های چندین سالم؟

بازم هرکاری کردن به سازشون رقصیدم تا همینکه روز مادر با حقوقی که میدادن بهم با اینکه همشو میریختم به کارت مامانم بازم یه چندغازی جمع کرده بودم رفتم و یه ساعت مچی براش گرفتم ولی خواهرم یه انگشتر طلا براش خرید برگشت یه نگاه بهم کرد و گفت این چیه برام گرفتی ازش خجالت میکشم که دستش کنم

حتی نمیزارن من یدونه عکس از خودم بگیرم چند وقت پیش یکی از دوستای دوران مدرسه یه عکس برام فرستاد که از اکیپ کلاس نهمم بود که باهم گرفته بودیم رفتم نشونش دادم به مامانم گوشی مو از دستم گرفت خط خطی کرد روی عکسم رو بعد گفت اینو به کسب نشون ندیا آبرومو می‌بری با این قیافت

من هرعکسی از خودم میگیرم پاکش می‌کنه میگه چه قیافه ای داری که بخوای باهاش عکسم بگیری باور کنید دیگه اعتماد به نفسی ندارم دیگه حتی تو عکسای خانوادگی هم من نیستم اصن انگار نه انگار من وجود دارم اعتماد به نفسم اونقدر اومده پایین که میرم جلو آینه وایمیسم میگم من چقد زشتم نسبت به خواهر و برادرام

  دیگه همه چی از دستم رفت 

آرزوهایی که داشتم رویاهایی که شبا باهاشون به خواب میرفتم همه چی الان میخام با چی پیشرفت کنم با خیاطی؟چیزی که حتی بگن بمیر میمیرم ولی دوست ندارم حتی اسمشو بشنوم

@۰fatiiiima