بنظرتون بچه اوردن زندگی دونفره عاشقانه رو خراب نمیکنه

من الان دومی رو باردارم با وجود پچه اولم وشرایط من چندماه  جای خوابمون جداشده نمیگم خوبه نه سخته واسه دوتامونم ولی خب ما زمان مشخصی داریم واسه کنارهم بودن همین که شوهرمو دوس دارم وبچه های این مردو بزرگ میکنم واسم لذت بخشه 

نه کاری به حرف زدنش نداره . توی نوزادی مادر باید تایم و توان بیشتری رو بچه بذاره به مرور که بزرگ میشه وقت ازاد بیشتر میشه . تقریبا از چهارسالگی به بعد دیگه ریتم زندگی برمیگرده به قبل 

میگم دیگه سخته ولی اگر دونفر واقعا عاشق هم باشن تلاش میکنن، مطالعه میکنن و فرصت برای خودشون درست میکنن وگرنه همه اش از هم دورتر و دورتر میشن

مشکل اینجاست که خیلی ها فکر می کنن ازدواج کردن اتوماتیک قراره به فرزندآوری هم منجر بشه. و اصلا اگه قرار نیست بچه بیاریم پس چرا ازدواج کنیم

اونایی که این تفکر احمقانه رو دارن معمولا بچه داری بهشون نمی سازه و تو زندگیشون مشکل زیاد پیش میاره

فرزندآوری نه وظیفه اس و نه اجبار توی زندگی مشترک. باید تمایل صد درصدی وجود داشته به همراه شرایط مساعد مالی و از همه مهم تر آمادگی روحی و ذهنی

اونایی که بچه میارن چون فشار خانواده یا جامعه روشون هست، یا چون می ترسن دیر بشه، معمولا با عرض معذرت گند می زنن تو زندگی زناشویی 

اونایی که بچه داری رو صرفا یه انتخاب از بین ده ها انتخاب می بینن، معمولا تو این امر موفق تر عمل می کنن

وقتی دوتا پسر شیطون داشته باشی برای اینکه درکشون کنی باید مثل خودشون بشی .وقتی همسرتت پیشت هست نقش همسر وقتی بچه کنارته نقش دوست و رفیق .

بچه داری؟ آره خیلی

تواین مسیر نیاز به مرد واقعی داری نه یه نر که تازنشون باردارمیشه یاد زیرآبی رفتن میافتن

از نظر روانشناسی، اومدن بچه یک ضربه بزرگ به زندگی زوجیه وباید حتما بعد از شکل گیری روابط محکم زوجی اقدام به فرزند اوری بشه

چرا فکر میکنید کسی که بچه میاره از ترسه .من و همسرم عاشق هم بودیم خدارو شکر نتیجه این عشق شد دوتا پسر نه زور بوده نه ترس نه فشار الان هم خدارو شکر میکنم بابت وجودشون

[QUOTE=366314310]پسر داشتن چجوریه سخت نیس؟دختر بهتر نیس؟[/QUOTE خداروشکر خوبه سخت هست مخصوصا بزرگه که تو سنه بلوغه اما خیلی سربه سرم میزارن .دختر هم خوبه ولی خواست خدا بوده دختر نداده