سلام دوستان شبتون بخیر.
راستش من یه دختری هستم که فوق العاده ارتباط گرفتن با بقیه برام سخته.اما اگه ارتباط بگیرم با یکی ،همه تلاشمو میکنم تا نگهش دارم و خوشحال باشه .با هم نسلیام نه اینکه فرق داشته باشم،ولی خب بعضی رفتاراشونو درک نمیکنم، فکر میکنن با بی احترامی به بقیه خفن به نظر میان. بیشتر اوقات خوش زندگیم تو خلوت خودم یا با خانوادم بوده و هیچچچوقت دوستی نداشتم تو زندگیم. دوران ابتداییم که جدی داشتم برای تیزهوشان میخوندم و با خودم میگفتم اگه قبول شم راهنماییم قراره عالی پیش بره و کلی دوستای مهربون و درسخون داشته باشم.قبول شدم. ولی بچه های کلاسمون همه باهم دوست نبودن و تبدیل به دو اکیپ شدن.منم که شانسی تو یه اکیپ افتادم.اون یکی اکیپ همیشه باهامون مشکل دارن. منم با یه دختر ارتباط گرفتم. دوتامون برای درس تلاش میکردیم و کلی کمک هم تو درس کردیم و کم کم دوست شدیم. و ائن سال دوتامون جزو رتبه های برتر مدرسه شدیم. ایشون بسیار برونگرا و سرزنده و باهوش هست. من و این دوستمون وارد یه اکیپ شدیم. و کم کم تابستون شد و یه گروه زدیم. و من تو این گروه تمام تلاشمو کردم که تنها دوستامو نگه دارم. چون من معمولا تابستونارو خوب استراحت میکنم کلی پیام میدادم چون تو فصل درس میدونم زیاد وقت نمیکنم ....و هدفم درسمه.این دختر که بهتون گفتم یه دفعه خودش شروع کرد به شوخی و باهم صمیمی شدیم .همه باهم شوخی میکردن. متوجه شدیم ظرفیت شوخی دوستانه دارن. پس خودمون چهار پنج نفر به هم فحش های دوستانه میدادیم مثل بثیه دوستا و کسی هم نمیگفت که اذیته و منم دیدم بقیه خوششون میادد از این کار. پس منم شروع کردم به این و استقبال خوبی هم داشت. فقط داشتم تلاش میکردم که همونطور که اونا دوست دارن باشم.
اما مهر که شد و مدرسه شروع شد منو کم کم کنار گذاشتن و دوستای جدید پیدا کردن. من هر موقع که اونا نیاز داشتن بودم.باهاشون حرف میزدم. اما وقتایی که من حالم خوب نبود.... دیگه کم کم فقط بخاطر درس خواستنم.
من فکر میکردم که اون دختره و من بهترین دوستای همیم .اما بهش احترام میزارم که دلش میخواد با بقیه افراد اکیپ صمیمی تر باشه.اما نمیخوام که کلا کنارم بزاره. جالا اازش یه تاپیک پیدا کردم. تابستون اینو نوشته بود عنوانش هم نوشته بود دوستای بدرد نخور من
