💔
مجبور بودیم
چون زنده ماندن م منوط به تلاش م بود
و گرنه غم هست تا ابد
اگه واقعا مرگ انتخابی بود من خودم اولین نفر انتخاب میکردم نه به خاطر سختی های این دنیا اتفاقا این دنیا پر از زیبایی و رحمت هست بلکه به خاطر اینکه ما با مرگ فاصلمون با بستگانمون خیلی کمتر میشه و همیشه درکنارشون هستیم و انقدر غرق نور و زیبایی و عشق خواهیم بود که تموم زیبایی های این دنیا در برابرش سَرسوزنی خواهد بود...هیچ انسانی با مرگ از بین نمیره و کسایی که از دست دادیم فقط جسم که یک لباس هست رو کنار گذاشتن و هنوزم در کنار ما حضور دارند....من خودم پدرم مدتی پیش فوت کرد و این حقیقت برام روشن شد که اصلا مرگی وجود نداره و ما همیشه حضور داریم...از یک دونه ی کوچیک که زیر خاک رشد میکنه و تبدیل به یک درخت سَرسبز میشه و هرسال در بهار شکوفه میده میشه فهمید که هیچ چیزی در این دنیا از بین نمیره و هیچ اشتباه و نقصی هم توی این عالَم نیست....وجودِ ما بینهایت هست و همیشه در لطف و عشق زندگی خواهیم کرد چون این جسم ما فقط یک لباس هست که با مرگ هم ما ادامه ی زندگیمون رو خواهیم داشت و اَصلا مرگی وجود نداره و عالمی بالاتر و زیباتر از این دنیا وجود داره که طبق تجربمون خیلی ساده میشه به این حقیقت پِی برد...
خب این تا اخر عمر باادمه حس میکنم همه کسایی ک یکیو از دست دادن اینو تجربه میکنن بابای من بد از ده سال فوت مادرش ازش ک حرف میزد چشماش اشکی میشد بااینکه اصلأ اهل گریه نیست من فقط گریشو سر مادرش و مامانم دیدم خودمم مادرم ۳سال از دست دادم جای خالیش لحظه رفتنش رو هرشب با خودم مرور میکنم باید هرروز عکسشو نگاه کنم چ رو صفحه موبایلم چ تو خونه
