یکی اینکه راهمون خیلی دور بود شمال و شیراز دوم خانواده مذهبی بودن و سوم اینکه سطح اجتماعی هامون متفاوت بود من میتپنستم پاش وایسم همه چی رو جور کنه ولی مطمئنم خانوادم هیچ وقت راضی نمیشدن و اون‌خورد میشد….. اینقدر دوستش دارم که بزارم بره ولی بدشکستمش دارم تاوانشو میبینم
اگه بخواین و تلاش باشه میشه حتی با سخت‌ترین مانع ها
هیچ بهونه ای مورد قبول نیس از جمله خانواده..
فقط میتونم بگم آدم بخواد میتونه از دست نده
هر چند خودتون شناخت بهتری دارین و صلاح خودتونو بهتر میدونین
ولی بنظرم اینجور چیزا حتی منطقی هم نیستن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
55 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
