من یکی رو میشناختم طلاق گرفتن.روانشناسه برای بقیه خوب حرف میزد ولی زندکی خودشو نتونست جمع کنه.و اینکه همش مشغول کارن.همو کم میبینن.اطراف دکترها ام پر پلنگه،پلنگها شکارچی لقمه چرب ن،و لقمه ی آماده
بعد بنظرتون میارزه کسی روانشناسی رو ول کنه بره پشت کنکور برا پزشکی؟ یا نه ادامه بده تا دکترای روانشن ...
من بودم همون روانشناسی رو ادامه میدادم خیلی سخته پزشکی و کی اصن حوصله امتحان نهایی و ازمون دادن رو داره تازه ی مدت درسارو نخوندی کلا یادت رفته و اینکه باید بدونی ک ریسکه ممکنه چند سال وقت بذاری و نشه بعد بگی کاش این وقتو گذاشته بودم برا رشته خودم