خانما تعریف از خود نباشه با اینکه اخلاق خوبه و دلسوزم نمیدونم چرا یک دوست خوب ندارم
از دوران مدرسه که دو تا دوست داشتم با هم خوب بودیم اما بعد کنکور فاصله افتاد تا بعد ۴ سال یکی شون ازدواج کرد و پارسال دعوت شدیم رفتیم خونش و دیگه از اون موقع از هم خبر نداریم
از دوران دانشگاه هم با چند نفر دوست شدم و همه جوره بهشون کمک کردم اما الان که درسمون تموم شده دریغ از یک پیام یا تماس
همیشه من جویای احوال دوستام بودم اما الان چند ماهی هست شدم مثل خودشون سرد و خشک
وقتی تو فضای مجازی میبینم چقدر اکیپ دوستا شادن و میرن سفر و تفریح غبطه می خورم واقعا
خیلی تنهام ولی از این خوشحالم که حداقل مادرم بهترین رفیقمه
ولی دوره بدی شده آدم با معرفت کم پیدا میشه
شما حس و حالتون از رفیق واقعی چیه
