امشب داشتم به این فکر می‌کردم که آیا نباید از غمها، مشکلات و غصه‌ها نوشت؟ نباید غمها رو نشر داد؟ نباید گلایه کرد؟ غرها و غصه‌ها رو پس باید چیکار کرد؟
چون من هربار که اینجا (و جاهای دیگه) برون‌ریزی می‌کنم بعد از ۱ ثانیه عذاب وجدان می‌گیرم
چون حس می‌کنم بقیه رو متحمل درد خودم می‌کنم و این رو دوست ندارم(؟)
فقط من اینطوری‌ام؟
من وقتی به یکی میگم آروم میشم
هیچی اینجوری آرومم نمیکنه
من که هر وقت خواستم درد ودل کنم کسی گوش نکرد و همیشه میگن انرژی منفی هستی دوست دارم ساعتها حرف بزنم وکسی باشه گوش کنه فقط
دردتو به کسی نگو
به دوست رفیق آشنا حتی اینجا..
هیچکس براش مهم نیس
اشنا باشه دوست باشه انگار ی خشاب پرکنی بذی دستش
تو میگی سبک شی ولی اون میزاره گوشه موشه ها یجا علیه خودت استفاده کنه
هروقت دردت زیاد شد ی اهنگ بی کلام غمگین ک گریه ت بیاد بزار بعد برو بشین ی گوشه دنج تنهاییت،ی کاغذ و قلم بردار همه رو روش بنویس
برا خدا برا هرکی که دوست داری...بعد ک سبک شدی بسوزونش،ک کسی نتونه بخوندش
هم سبک میشی هم دردتو ب کسی نگفتی ک بعدا سرکوفت بزنه بهت
