اين دوستت بدجور عاشقه يكم بفرستش پيش من براش توضيح بدم چه خبره، دقيقا ٤ سال پيش خودمه از اينور پسره منو خونوادمو ميشست ميزاشت كنار، كتك ميزد، از اينور من ميشستم تَو خواب نگاش ميكردم گريه ميكردم بدون اين ميميرم، دقيقا منم گريه ميكردم ميگفتم هيچكس مثل اون نميتونه منو دوستً داشته باشه نميتونه بهم محبت كنه، دق ميكنم نباشه، چي شد مردم؟؟؟ نه تازه ارامش پيدا كردمً اون دوران يادم ميافته سرمو ميكوبم تَو ديوار چقدر عاشق و بي عقل بودمً، جز زنداني و رواني و عصبي شدن چيزي نداره اين ادم براش
ببين گذشته ادم هيچوقت فراموش نميشه، ولي وقتي زمان ميگذره ديگه حسي نداري، نه ناراحت ميشيً نه خوشحال، حتي ببينيش مثل ي ادم عادي از كنارش رد ميشيً، مثل زخم، كم كم خوب ميشه و فقط جاش ميمونه گاهي چشمت ميافته ي لحظه ميگي با خودت ي روزي چنين زخمي خوردم حواسم باشه ديگه اينجوري نشه، دورشو شلوغ كنين، مجبورش كنين دانشگاه كلاس نقاشي نميدونم سرش گرم باشه فقط، من كه انقدر كار ريختم تَو سر خودم ي وقتايي يادم ميره نهار بخورم چه برسه ياد چيز ديگه بيافتم
اين چيزايي كه شماً نوشتي من عينا تجربه كردم و ميگم اره منم تَو نامزدي بودمً ، خود پسره خوب بودً، ولي بعد ي مدت مادرش مثل بختك افتاد وسط ما و حتي حتي نميزاشت من با مامانم تلفني صحبت كنم، ( ي مدتي شرايط جوري بودً خواستم مثلا محبت كنم بمونم پيش مامانش كه خدارو شكر روي واقعيشونو ديدمً) اما اخرش به حدي رسيد تَو روي پدر مادر من فوش ناموسي داد پسره و همونجا براي هميشه گفتم خداحافظ و بعد از اونروز يكبار ديدمش اونم روز طلاق بودً و حتي نگاهشم نكردم و حرفم نزدم باهاش،
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
