به نظرتون رفتارم تو زندگی درست بوده یا زیادی از خودم گذشتم
من ۱۰ سال از عقد و عروسیم میگذره
البته ۶ ساله عروسی کردم
همسرم از همون اول بهم گفت من همیشه روپای خودم بودم از این به بعدم بهت قول میدم تمام تلاشمو برای خوشبختیت بکنم ولی از هیچکس انتظار حمایت نداشته باش( خانوادش پدرش)
گفت رو عیرت خودم حساب کن
خدایی منم خیلی کنار اومدم
الآن من ۳۰ سالمه اون ۳۳
داریم خونه عوض میکنیم یه جای بهتر یه ماشین و یه مقدار دارایی دیگه داریم
که شده من برای کمک بهش ۷۰ گرم از طلاهامو فروختم
ولی تا الآن اصلا جز لباس و دندون پزشکی
هیچ خرجی نکردم
مثلا عملی تزریق ژلی لیزری و کاشت ابرو و ناخن
.... و هیچی
نچرال مطلق
نمیگم از صورتم ناراضیم ولی خب میخوام یکم به خودم برسم مخصوصا بعد بچه کلا افت کردم
ولی همیشه منتظریم تا به وضع ایده آل برسیم بعد برا خودمون هزینه کنیم
همسرمم هزینه ای برا خودش نمیکنه منم دلم نمیاد وقتی مثلا ماهی ۲۵ تومن قسط میدیم با خرج خونه و بچه دیگه پول عمل و اینجور چیزا ازش بخوام
و با وجود بچه و غربت امکان کار ندارم( تحصیلات دارم)
حس میکنم خیلی خودمو ول کردم