کلا تو زندگیم همش باید حسرت بخورم نمی دونم چرا
وقتی می خواستم انتخاب رشته کنم برای دبیرستان آرزوم بود برم رشته هنرستان و بازیگر بشم نشد که بشه این رویا رو بخاطر خانوادم گذاشتم کنار رفتم تجربی ولی بازم دلم اون رشته رو می خواست تا سال اخر دبیرستان که عاشق رشته تجربی شدم خوندم ولی اون چیزی ک می خواستم نیاوردم نشد که بشه حالا هم اومدم رشته علوم تربیتی که آینده معلم بشم ولی وقتی ی پزشک رو می بینم وقتی دانشگاه شهید بهشتی رو می بینم دلم خیلی خیلی می سوزه میگم کاش منم پزشکی قبول میشدم واقعا سخته بچه ها چیزی که دوست دارین و براش تلاش کنید نزارین حسرت به دل بمونید مثل من 💔💔💔💔💔💔💔💔
