من ماه نه حاملگیم اصلا حالم خوب نیست نه از لحاظ روحی و نه از لحاظ جسمی ظهر نتونستم نهار بخورم و اصلا حال ندارم شوهرم صبح پیام داد چند بار که جوابشو ندادم ظهر اومد که خونه مامانم یه جوری حرف زد که همه تقصیر ها رو گردن من انداخت تو چند تاپیک قبلم گفتم دلیل دعوا منم حرف زدم که داداشم اومد و یه کم بگو مگو کردن و بعد با هم دعوا کردن شوهرم پاشد رفت ولی همش داداشم رو تهدید میکنه که میکشمش و ال میکنم و بل میکنم بعد به خانوادم گفت اگه بچه طوریش بشه من می‌دونم شما و روز زایمان میام بیمارستان بچه رو میگیرم شوهرم امروز با این حرفا و حرکاتش تمام راهها رو بست که من برگردم پیشش و اگه قبلا یک درصد احتمال داشت برم دیگه برنمیگردم پیشش خیلی حرفایی دیگه هم زد که من حالم خوب نیست و نمیتونم تایپ کنم برام دعا کنید بچم طوریش نشه نگید چرا اومدی قهر خونه مادرت چون هزار بار بهم گفت نمیخوامت برو به شدت عصبانی و همین اخلاقشم باعث شده منم عصبی بشم خستم از خودش و کاراش
جا داره بگم فقط طلاق
الهی بگردم دور سرت بهش اهمیت نده به فکر خودت باش اونو ولشکن اصلا
یکم تند رفتی نمیراشتی دعوا بشه الان موقعیت حساسی داره قانونم همه جوره پشت شوهرته
مردی که ندونه توی این شرایط نباید همسرشو تا این حد عصبی کنه معلومه خیلی خیلی نمیفهمه
حالا تکلیف اون طفل معصوم چیه چرا ما زنا تا از زندگیمون مطمئن نشدیم بچه میداریم😣😞 منم اگه پسرم نبود تا حالا ده بار جدا شده بودم
ترسو نباش محکم بگو که روز زایمان بیاد بچه رو تحویل بگیره، همیشه طوری برخورد کن چیزی برای از دست دادن نداری
اصلا برنگرد بچه رو هم نمیتونه بگیره تا7سال باشماست چجورساختی بااین
بیمارستان رفتی بگو شوهرم نیست چندماهه ترکمون کرده نزار رنگ بچه ببینه
مردا خیلی با خانوما فرق دارن خیلی هاشون درک نمیکنن یه خانوم با داره و نمتونه به خودش برسه یادمه وقتی باردار بودم بدهیکلم شده بودم و به خودمم نمی‌رسیدم خیلی اخلاق همسرم بد بود به نظر من حق هارو به خودت نده یکم کوتاه بیا برو خونه به خودت و همسرت برس مطمئنم اخلاقش عوض میشه اونم خستس و از خونه آرامش میخاد گناه داره حق داره عصبانی باشه یکم بهش توجه کن و بهش محبت کن ببین چطور عوض میشه و عاشقت میشه این تجربه منه برو خونه به خودت برس بهش محبت کن و خونه رو محیط آروم درست کن اونم جبران میکنه
