یکی از دوستام یه دانشگاه دیگه افتاده ولی هم رشته ای هستیم
بچه های اونا تعامل بیشتری دارن با هم، مهربونتر و رک تر هستن و خونگرم تر..با هم بیشتر برخورد دارن تا ما( اکثرا خوابگاهی هستن)
بچه های ما اکثرا بومی، و بی رحم! باورتون نمیشه تعدادمون هم نسبتا زیاده
نه زیاد همدیگرو میشناسیم نه کمک و ..
احساس میکنم بی رحم هستیم..خودمم یکیشون هستم. بین بچه ها خیلی کم حرف میزنم، نظر کمتر میدم. خودمو درگیر نمیکنم چون از دبستان بهم گفتن درگیر دوستی و بچه ها نشو
😵💫😂😏 حالا دارم به دوستم حسادت میکنم
چون اونا خیلی جوشون بهتره و مهربونتر هستن
جالبع که یکی از بچه های رشته دیگه اومده بود بین ما، میگفت شما چرا اینقدر سرد هستید با هم؟ چرا اینقدر یجوری خشک و مغرورید؟
خقیقتش من همش میترسم برم با کسی حرف بزنم مسخره ام کنه چون نزدیکانم زیاد اطرافیان رو مسخره میکنن
میدونم ک مسخره است دغدغه ام اما از درس خوندن زده شدم، چون همیشه میگفتم درس میخونم میرم دانشگاه اونجا خوبه دوست پیدا میکنم! من برای دوست پیدا کردن و ارتباط بهتر زیاد درس خوندم به این امید که یه فرصت جدیده و والدینم دیگه دخالت نمیکنن
تروخدا رد نشید بغضم گرفت
