من اهداف و ارزوهایی داشتم که انتظار داشتم توی دهه ی بیست سالگیم بهشون برسم . یعنیی حدود ۱۰ سال براشون وقت داشتم ولی پیشرفتم یا خیلی کند بود یا پشت گوش انداختم و اهمال کاری کردم
حالا دو ماه دیگه میرم توی سی سال و خیلیییی ناراحتم از اینکه دهه بیست سالگیم هدر دادم و توی دهه بیست سالگیم هیچی نشدم و دیگه بعد لین ارزش رسیدن بهشون کمتر میشه و باید توی دهه بیست سالگی بهشون میرسیدم
یکیش مهاجرت بود
یکی دیگش موفقیت توی کارای آزاد مورد علاقم مثل هنر و...
یه جوری ام حس حروم شدن زندگیمو دارم
وضعیت همه تو ایران همینه
هر چیزی باید در زمان خودش اتفاق بیفتهاگر دیر بشه اصلا شیرینی اولیه رو نداره و ممکنه ثمره ش هم کمتر باشه
از نظر من ماهی رو هر وقت از اب بگیره تازه نیست!!!!
من زیر سی ام ولی بدون همه چی تقصیر تو نیست اینکه تو چ شرایطیم زندگی کنی و ادمای اطرافتم تاثیر گذارن
من به این فکر میکنم که تو کاش تو یه موقعیت شغلی ثابت میموندم تا الان توش جامیفتادم. ولی کل ۲۰ تا ۳۰ سالگی از این شاخه به اون شاخه پریدم
منم هیچی نشدم تو این سالها فقط حرص خوردم از دست خانواده شوهر
تازه ی کم دارم نفس میکشم اگه روزگار بذاره ازین به بعد میخوام به خودم و اهدافم برسم
تله بزرگ زندگی همینجاست!خیلیا به مرحله شما میرسن حس میکنن به جایی نرسیدن و دیر شده و افسردگی باعث میشه دیگه کاری نکنن!
حواست باشه تو این تله نیافتی هیچوقت دیر نیست
اشتباه فکر نکن ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازس فقط اراده میخواد
ن اصلا ب این فک نکن فرض کن الان ۵۰ سالت بود اونموقع ب این فک میکردی اگه ۳۰ سالت بود ۲۰ سال وقت داشتی تا ۵ج سال . من توی دهه ی ۲۰ سالگیم فقط ی دانشگاه میرم وقتمو پر کرده همه چیو ازم گرفته من قبلاً کلاس گیتار و سیاه قلم میرفتم همزمان باهاش سرکار میرفتم خیلی روحیم خوب بود ولی از وقتی دانشگاه اومدم همه چیو ازم گرفت
من سی سالم هست و تونستم از ۲۹ سالگی شروع کنم به رسیدن به اهدافم و خیلی هم خوشحالم چون تا پنج سال دیگه بیشتر اهدافم رو تیک زدم
من یک بانو مستقل هستم
من یک مادر پرقدرت هستم
همه این ها رو به لطف کاری دارم که خدا سرراهم قرار داد و الان تو خونه کنار بچه هام دارم ماهانه درآمد میرسم .اهدافم رو تیک میزنم 💪💪💪
