بچه ها نمیدونم میتونید منو درک کنید یا نه ولی من رو یه حس طرد شدگی از طرف همه داره خفهم میکنه، من تا حالا دوست پسر نداشتم ، یه دوست صمیمی نداشتم ، الان تو دانشگاه دو تا از دوستای معمولیم نمیدونم چرا ولی پسرا از این دو تا خوششون اومده، تو کلاس ، تو محوطه، تو مجازی ترم بالا ها بهشون پیام میدن، بعد من :)) تا حالا هیچ پسری از من خوشش نیومده ، با اینکه ظاهر و مرتب و خوبی دارم و به خودم میرسم ولی نه هیچ پسری ازم خوشش میاد نه دختری دوست داره باهام دوست بشه، با اینکه بشدت درون گرام و تو نگاه اول خیلی یبسم ولی همیشه من خودم میرم سمت دخترا تا دوست بشم و واقعا خیلی خیلی ناراحتم مگه من مشکل دارم؟ حتی بچه مورد علاقه پدر و مادرمم نیستم، ولی اونقدرام زشت نیستم که در این حد ایگنور بشم :) نمیدونم واقعا هر دفعه فکر میکنم بهش گریم میگیره :)
دقیقاً منم همینطوریم با اینکه چهره زشتی ندارم حتی شاید زیبا هم باشم فرزند مورد علاقه پدرومادر نبودم با اینکه اونیکی بچه هاشون خیلی راحت تردشون کردن و گاهاً بی احترامی هم میکنن ولی تا اسمشون بیاد قلب مامانم میلرزه منم دوستی نداشتم و ندارم ازدواج کردم البته اجباری ،ولی خب دو تا بچه دارم دلمو به اونا خوش کردم .😔
یه تجربه بگم بهت. الان که دارم اینجا می نویسم کاملاً رایگان، ولی نمی دونم تا کی رایگان بمونه. من خودم و پسرم بدون هیچ هزینه ای یه نوبت ویزیت آنلاین کاملاً رایگان از متخصص گرفتیم و دقیق تمام مشکلات بدنمون رو برامون آنالیز کردن. من مشکل زانو و گردن درد داشتم که به کمر فشار آورده بود و پسرم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت که خدا رو شکر حل شد.