میگن وقتی مادر میشی دیگه زندگیت هیچوقت مثل قبل نمیشه، نمیتونی برای خودت باشی، تنهاییاتو از دست میدی دو نفره‌های زندگیتونو از دست میدین بعدش از ته دل آرزو میکنی ک ای کاش برگردم ب دوران قبل بچه دار شدن...
بنظرتون این جوریه؟ چی کار میشه کرد ک این احساس کمرنگ بشه؟
من الان و بیشتر از قبلش دوست دارم، اصلا نمیتونم تصور کنم پسرم نباشه
ولی بعضی وقتها میفرستمش خونه مامانم در حد یکی دو ساعت که شارژ بشم!
آره تا یکی دو ماه بعد زایمان این حس خیلی شدیده. چون واقعا بچه درگیرت میکنه. کم کم که روال کار دستت میاد و بچه هم جون میگیره از یه طرف وقتت ازادتر میشه و به خودت و شوهرت میرسی از یه طرفم روز به روز بیشتر عاشق بچه‌ت میشی و سختیا کمتر اذیتت میکنه
طبیعیه که از زندگی دو نفره از اون همه خوشگذرونی های دونفره یهو ی بچه ی کوچولو وارد زندگیت میشه و همه چیز تغییر میکنه گاهی اوقات با خودت میگی چرا زودتر بچه دار نشدم گاهی اوقاتم میگی ای کاش میشد فقط چندساعت برگردم به قبلم من دوتا بچه ی کوچیک دارم ک هیچ کسی هم نیست کمکم بده گاهی اوقات تو اوج خستگی میگم کاش برگردیم ب قبلمون ولی وقتی نگاشون میکنم میگم ن الان زندگیم ی رنگ دیگه گرفته درکل باید مدیریت کنی همه چیزو
