با چشمایی که از خواب داره هلاک میشه گفتم بنویسم که برام به یادگار بمونه
بیام دوباره بخونم و برام یادآوری بشه
ببین
بهترین چیز از نظر من که تاحالا بهش رسیدم پوکرفیس بودنه.
از نظر احساسی خنثی بودن و در کنارش کم حرف بودن و سرت تو لاک خودت بودن.
به کارها و برنامه هات پایبند باش
به احساساتت خیلی اهمیت نده
به جز کارهات و فرزندت که بهت نیاز داره به هیچکسی زیاد اهمیت نده
احساسات و حرف زدن زیاد با اطرافیان که از قضا ممکنه سمی هم باشن تورو وارد یه چرخه ی معیوب میکنه.چون حرف حرف میاره و ممکنه این وسط احساسات بد هم به همراهش بیاد و انرژیتو بخوره و تو به کار اصلیت نرسی و از برنامت عقب بیفتی و حست نسبت به خودت بد بشه و این حس رو به بقیه هم منتقل میکنی و دوباره یه چرخه ی معیوب دیگه ایجاد میکنی.
پس چی شد؟؟
پوکر فیس باش و فقط به کارهات برس
صحبت نکن زیاد مگر در موقع لزوم و بیشتر انرژیتو صرف کار اصلیت کن
تمام
.
