سلام من خیلی تلاش کردم و راهی جز جنین اهدایی ندارم.میترسم بعدا دوسش نداشته باشم خودم یا همسرم
چون ۹ ماه داخل رحمته ، عشق بوجود میاد احتمالا
تو که خیلی احتمالش زیاده عاشقش بشی چون ۹ماه تو رحمت بوده. ما خانما هم کلا احساسی تریم و غریزه مادری رو از همون کودکی تو وجودمون داریم. به نظرم بیشتر باید درباره شوهرت نگران باشی
نمیدونم تصمیم سخت و بزرگیه
این جوری فکر می کنی کسی که بچه دوست داره غیرممکنه به بچه ای که ۹ ماه تو وجودش بوده حسی پیدا نکنه حتی اگه پدر و مادر ژنتیکیش نباشی.
خدا هیچ کسی رو توی حسرت بچه نذاره
خودت که راحت باهاش انس میگیری. ولی شوهرت رو از همین الان باید ببینی نظرش چیه بعضی مردا آنقدر بچه دوست دارن که راحت کنار میان با این قضیه ولی بعضی مرده مثله همسر من تحت هیچ شرایطی کنار نمیان من خودم تو موقعیتش بودم و شوهرم از همون اول گفت زیر بار نمیره با این که میدید ذره ذره دارم آب میشم ولی میگفت نه نمیتونم ولی یکی از بستگان با جنین اهدایی بچه دار شد و همسرش کاملا کنار اومده و دوستش داره
الان عینه بچه خودشونه. من از مراحل کار خبر ندارم اونقدر صمیمی نیستیم. ولی خودم که کلینیک خصوصی رفته بودم دکترم گفت میتونیم همزمان با جنین خودت اهدایی هم انتقال بدیم که اگه جنین خودت ضعیف بود اهدایی بگیره ولی همسرم قبول نکرد. ولی کلینیک‌های دولتی یمقدار سخت گیری بیشتره. کدوم مرکز میری؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
29 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
30 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
