میشه سرزنشم نکنید بخدا همه سعیمو میکنم مادر خوبی باشم همه چیشون و سروقت حاضر میکنم حتی یه لحظه استراحت ندارم اما گاهی احساس می کنم آنقدر خسته ام که مغزم کار نمیکنه انگار بچه هامو دوست ندارم دلم می خواد فرار کنم جایی که نباشن و از مسئولیت شون خلاص بشم.مثلا همه چیز پسرم و آماده کردم لباسش برنامه هفتگی تغذیه درسش...اما صبح با فس فس کردنش اعصابم بهم ریخت هرچی میگفتم زود لباستو بپوش دیره همش می‌خندید و گوش نمی‌کرد منم خیلی حرصم گرفت تو دلم میگم کاش یه راه نجاتی ازشون داشتم اما عذاب وجدان هم دارم من مادر بدیم ؟؟؟چکار کنم ؟
منم از دست بچمه ی ۳ ماهم جوری کلافه ام که فقط دوست دارم بمیرم
صبح پسرم داشتم اماده میکردم بره مهد دیرشم شده بود دخترم تو دستشویی پی پی کرده بود شلوارش فقط گریه میکرد ی بساتی داشتم اول صبحی.
همش سختیه ، بچه همش بدو بدو و پیر شدنه
بعضیا خودشونو میکشن بچه دار شن 😕
نمیدونم من بچه محصل ندارم ولی مادرم هیچ موقع مارو آماده نمی‌کرد بزار خودش بپوشه واماده بشه مسعولیگت پذیرش کن بزار دیر بره بعد با معلمش هماهنگ‌کن که با تاخیر گفته برخورد کنه
ولی خودم یه دختر دارم ۱۷ ماهست خیلی هم مهربونه ولی دوستدارم یکی باشه فقط چند ساعت برام نگهش داره بخوابم چند ساعت
هر بچه ای قشنگ 10 سال ادم و پیر میکنه تا بزرگ بشه. هرچی بچه بیشتر داشته باشی زودتر پیر میشی و صورتت زودتر شکسته میشه
البته برا ماهایی ک صدمون برا بچه میذاریم
ب نظرم برنامه هفتگیشو بزار خودش بگیره خودش حاضر بشه دیر هم شد نرو وساطت بزار عواقب کارشو ببینه خودش درست میشه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
49 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
