سلام واقعیتش من ۱۸ ۱۷ سالمه ، مامانم خیلی عصبیه نمیگم مهربون نیست هست به هر حال بچشم ولی خب اخه دیگه من ۱۸ سالمه تو این‌دوره زمونه کی بچشو میزنه ، وقتایی معمولی میندازه به شوخی میزنه درسته من چنان آسیب بدنی بهم نمیرسه ولی خب غرورم که له میشه اعتماد به نفسم پایین که میاد هر دفعه ناراحت که میشم البته اونم مقصر نیست مقصر مامانش که اونو اینجوری بزرگ کرده الان علاوه بر اینکه راه خل میخوام چیکار کنم یه ترسی افتاده به جونم منم شبیه مادرم بشم ، مثلا همین الان اومد سر این منو زد که چرا به لباس شویی لباس زیاد انداختی خب مثل آدم بیا بگو دختر از دفعه بعد لباسشویی لباس کم بنداز مثلا ۱۰ تا بنداز مجبوری کتک بزنی ک فحش بدی؟ البته اینم بگم من خودم تا الان حدودی نسبت به هم سن و سالام عصبیم
من بودم
تییرویید داشتم
من خیلی سال با مادرم درگیری داشتم
اخر سر به خاله هام گفتم به یه بهونه ای ببرنش مشاوره واقعا تاثیر داشته نمیگم از این رو به اون رو شده و کاملا عالیه اینجور نیست اما خب بهتر شده
خب خداروشکر خواهر سمیرا هم پیدا شد
ازدواج کردی پیش تراپیست برو این تروماها درمان بشن مامان خوبی میشی
پدرم خوبه میگه تو که میبینی اون درست بشو نیست تو پاپیچش نشو هر چی میگه بگو چشم تا باهات کاری نداشته باشه ، ولی چند باری بابام بخاطر فحش دادنش دعواش کرده ولی بدتر شده ، انگار میبینه من عذاب میکشم ناراحت میشم خوشش میاد
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
27 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
