ساز کالیمبا

 یه  دیالوگ  غمگین هست که میگه :"کاری نکن ازت متنفر بشم ، دوست داشتنت ب اندازه کافی دردناک هست ...           موقع جدایی بهش بگید خوشحالم که حداقل  سایه تاریک  زندگی تو نشدم ، باشد که خاکسترم محرابِ ققنوس نجات یافته ی تو باشد .                                                                        و در نهایت کسی قلبت را میشکند که به او گفته بودی از شکسته شدن خسته ای ...                       کدوم بدتره ؟ زندگی کردن مثل یه هیولا ..،، یا مردن مثله یه انسان خوب ...و چقد ترسیده بودی زمانی که از خودم به خودم پناه آورده بودی ...                                                                           شبیه کسایی که بهت آسیب زدن نشو ، شبیه کسایی شو که کمکت کردن بهتر شی ....

سایت از صدا پر است و از حرف خالی...

جهان، همچون یک شبکه زنده و متصل، جایی است که هر موجود، از بزرگ‌ترین تا کوچک‌ترین، در خدمت یک نظم بزرگ‌تر و معنوی قرار دارد. خدا، سرچشمه‌ای از بی‌نهایت عشق و خرد است که در هر ذره از این کیهان حضور دارد و انسان‌ها به‌عنوان آینه‌های او، برای برقراری رابطه‌ای عمیق با خود، دیگران و جهان پیرامونشان به وجود آمده‌اند. روابط انسانی در این جهان، فرصتی برای بازتاب این عشق الهی است؛ جایی که هر عمل، هر کلمه، و هر انتخاب، باید با دقت و شفقت به سوی همدلی و رشد معنوی هدایت شود. عشق، نه تنها یک احساس، بلکه نیرویی است که همه‌چیز را به هم متصل می‌کند و درک عمیق از آن، راه رسیدن به کمال انسانی و ارتباط حقیقی با خدا و جهان است.