نه
نمیرم
رها کردم رفتم و موقت برگشتم...
ببین وقتی این سوال برات مطرح شده یعنی برات مهم هستن ولی ببین این مسئلع مهمه خیلی زیاد به حدی که میتونه خارج جلوی پیشرفتتو بگیره خیلی بهش فکر کن
نمیرم واسه مسافرت دوس دارم ولی واسه همیشه نه
اگه ببرم باید کل ایرانوببرم باخودم
قبر خاله ی جوونموببرم باخودم
میشه؟ نمیشه
اینجا شرایط زندگی سخته ولی حس میکنم غربت خیلی خفه کننده س واسم
البته این روحیه منه هرکس ممکنه روحیات متفاوتی داشته باشه
نه حاضر نیستم چند دهه اینجام با فرهنگ و زبون و قیافه هم شهری هام خو گرفتم اونجا باید از زیر صفر شروع کنم و امیدوارم بدون تغییر محیط زندگی و کشورم بتونم هدف هام رو تیک بزنم
میدونم اونجام از دور بهشته پر از زجر و سختی هست علاوه بر غم غربت و دوری
مجردی سختره ولی مونده به استانه تحملت
فقط ایران
موقعیتش باشه با کله میرم بعد پول میفرستم براشون میام سر میزنم حداقل تلاش میکنن زندگی خوبی برا مادرم و خواهرم بسازم
میدونی آدم که مهاجرت کنه باید خیلی تلاش کنه دوسال اول ممکنه افسرده شی ولی عادت میکنی
موفقیت در رها کردنه بنظرم بعد نهایت تایمی که بیماری میتونی تماس بگیری کم کم پولدار شی خودشون بیان پیشت یا تو بیای سر بزنی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
