به دوسال رشته ای که میخواستم قبول شدم ولی دانشگاه آزاد یه شعر دیگه . تقریبا دوساعت تا اونجا راهه. خانوادم هم این رشته رو دوس داشتن. ولی اصلا نه بالام نه مامانم خوشحال نشدن ، تبریک نگفتن . بقیه اعضای خانواده هم که بماند. همشون تو کنکور های قبلیم هی زنگ میزدن ته توی همه چی رو درمیاوردن. الان یا اصلا قبول شدنم رو به روشون نمیاردن یا عده هم فقط یه تبریک خشک و خالی گفتن . همش فکر میکردم اگه قبول بشم همه برام آرزوی موفقیت کنن ، بغلم کنن بعد منم اشق شوق بریزم. ولی
چون ازاده تحویل نمیگیرنت
دانشگاه آزاد اونم یه شهر دیگه احتمالا باعث این برخورد شده
چیه رشتت
کم کم یادمیگیری نظر بقیه در هیچ جای زندگیت مهم نباشه چه ذوقشون چه بغضشون
راستی،قبولیت در هر رشته و هر دانشکاهی رو هم از صمیم قلب تبریک میگم ۱۶ آذرت هم پیش پیش "کانگرجولیشن مای دارلینگ"😻
الان خودت با ذوق،برو چارت درسی رو مطالعه کن واحدارو ببین چی هستن
بقیه هم کم کم از حال خوب تو ب وجد میان...
کم کم یادمیگیری توقعی از کسی نداشته باشی حتی وقتی خیلی کارا براشون کردی
کم کم تعادل رو یاد میگیری ک نه برا کسی ۱۰۰ باشی نه ۰
کم کم خیلی چیزارو یاد میگیری...مثل خودم ک حالا کوه تجربه شدم...
"کم کم"...
عجله نکن...
روزهای خیلی خوبی در راهه...
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
