اینجوری شدم که همش دوست دارم تنها باشم و مبهم.
مثال بزنم
دوست ندارم کسی از کارام چیزی بدونه یا با کسی دوست صمیمی باشم
یا مثلا خرید برم دوست دارم تنها برم...
حتی تنها برم رستوران یا هواخوری ...
دوست دارم کم حرف بزنن باهام در واقع سکوت رو ترجیح میدم
اگه از برنامه هام برای دیگران توضیح بدم حس میکنم همه چیم رو همه میدونن و خیلی حس بدی بهم دست میده
و خیلی مثال های دیگه.
کیا مث منن ؟
علتش چیه بنظرتون ؟
