شش ماهه عقدم
پدرم سالهاس فوت شده یه جورایی مهرطلب هستم
تا با شوهرم بحثم میشه حتی اگر اون مقصر باشه اصلا طاقت قهر ندارم و خیلی سریع وا میدم
دارم کم کم تغییر رفتارشو میبینم
از بس محبت کردم بخشیدم وابسته نشون دادم باعث شده تو بحثا اصلا تحویلم نگیره و واسه قهرم تره هم‌خورد‌نکنه
نمیدونم چطوری همی اول کاری خودمو تغییر بدم که بعده ها براش عادت نشه و پشیمون نشم😔😔
زیاده روی هاتو متوقف کن
اشتباه کردی یه عمر سواره میشه تو پیاده.مردارا کلا زیاد تحویل بگیری دیگه خدارابنده نیستن.یکم بی تفاوت باش به قهراتون تااون پاپیش بذاره
هیچوقت قهر نکن فقد سرنگین شو و موقعی که اون قهر میکنه خیلی قوی و خوشحال ادامه بده به روزمرگیات خیلی عادی انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده
اون موقع اونم متوجه میشه که همچین خبرایی نیست
رو خودت کار کن فردا سواستفاده میکنه تجربه کردم که میگم بهت
منم همینجوری شدمه 🫤قبلا فکر نمیکردم یک درصد اینجوری بشم
حوصلم سر میره و صبر ندارم دلم میخواد زود ب زود باهاش حرف بزنم
و همین باعث شده اهمیتم کم بشه
خودم میدونما ولی نمیتونم جلو خودمو بگیرم
به نظرم مهم قهر کردن یا نکردن نیست
مهم کنترل رفتار و احساسات هست باید تو هر موقعیت تشخیص بدی چی بگی و چجوری رفتار کنی
وقتی الکی حرف بزنی طرف هیچ وقت جدیت نمی گره حتی حرف های مهم هم
فکر کنم مشکل اصلی اینه نه احساسات می تونی کنترل کنی نه رفتارت
اشتباه میکنی یه عمر سوار ت میشه و حرف خودشه حتی اگ زور بگه اشتباه بگه ب خودش جرات میده فقط دستور بده گستاخی کنه و انگار دیگران نوکرشن خیالشم راحت ک قهر نمیمونی خودتم واسه آشتی پیش قدمی
