سلام دوستان وقتتون بخیر
خواستم کمی درد و دل کنم.من در آستانه 28 سالگی هستم شاغلم دوران عقدم هم هستم
هیچ شوق و انگیزه ای ندارم.وابسته به تصمیمات بقیه افراد هستم آدم کم حرف و ساکتی خستم توی محیط کارم نمی تونم از خودم دفاع کنم جیزی هم بگم بعدش عذاب وجدان می گیرم..هیچ هدف بزرگی ندارم همش توی اینستا هستم ..حوصله بیرون رفتن با دوستام رو نذارم.درامد دارم اما اصلا سرمایه گذاری بلد نیستم🥲نمیدونم باید چیکار کنم..که از خودم راضی باشم؟
ولخرجی؟
من با حرفاتون یاد خودم افتادم با این تفاوت که من زیر بیست سال سن دارم و در آستانه دانشگاه رفتنم امسال
منکه تجربه ای ندارم اما میتوتم از شما راهنمایی بخوام،اینکه من چیکار کنم که در آینده سردرگم نباشم تو زندگیم و از خودم تا حدودی راضی باشم؟
چون حس میکنم خلق و خوی مشابهی با هم داریم
به نظرم سعی کن یک هدف بزرگ داشته باشی و براش تلاش کنی..به نظرم علت همه بی انگیزگی های خودم اینکه اشباع شدم و هدفی ندارم
راجع به خلق و خو هم که به نظرم خلق و خو از بچگی توی وجود ما نهادینه شده فقط باید سعی کنیم مستقل تر بشیم بعدم دوست عزیز شما هنوز وقتی وارد دانشگاه میشی متوجه خیلی ویژگی های اجتماعی خودت میشی کلا محیطی هست که خیلی از خلق و خوی آدم درونش شکل می گیره
سعی کن فعال باشی و از این 4 سال کارشناسی نهایت لذت رو ببر چون جزو بهترین دوران زندگیته
