من هم مقصرم

میدونم که من هم مقصرم.گاهی درک نمیکنم و یه دنده و لجبازم.

عملا دلم میخواد چیزی که خواستم بشه.نه چیزی که میخواد

گاهی یادم میره  تو تیم منی .حریفم نیستی.یارمی

میدونم نباید بگم اما گاهی با حرفام بهت ضربه میزنم.نه چون قبول دارما نه‌‌...

چون دلم میخواست احساسات آسیب دیدمو جبران کنم.

دلم میخواد خستگیمو ببینی و درک کنی.دلم میخواد اولویت باشم

شاید بی منطق میشم اما دلم میخواد مثلا فلان قرار با دوستاتو به هم بزنی چون خواستی پیش من باشی.نه چون قراره کار خاصی کنیم یا حتی وقت داشته باشیم حرف بزنیم.فقط بگی چون تو گفتی بمون چشم.اصلا خودم بعدش میگم برو

فقط دلم میخواد بدونم برات مهم ترم.اصلا درکم میکنی؟

گاهی تفاوت هامونو یادم میره.

مهربونیات هم به چشمم نمیاد.

مثلا جبران میکنی

اما انگار اون لحظه دلم میخواست نقاشی کنم.فرداش مداد رنگیش جور میشه و دیگه حس نقاشی نیست.

به خودم قول میدم از فردا بهتر میشم.یادم بمونه جبران کردی.یادم بمونه مثلا فلان جا از خودت به خاطر من زدی

از خوابت که خیلی برات مهمه

حتی از تایم کوتاه استراحتت

حتی به خاطر کار خیلی سختت که به خاطر رفاه من انجامش میدی.

حتی یادم بمونه چقدر فشار زندگی رو شونه هایه زیادی جوونته 

اما فردا هم یه ضربه احساسی کوچیک یا یه نه ی بی موقع ،دیو درونمو زنده میکنه

بغض میکنم و دلم میگیره.شاید بیشتر از همه برایه اینکه احساس میکنم احساساتم نادیده گرفته شده.

تو آینه به خودم نگاه میکنم.گاهی زیبام.با همه به هم ریختگی

گاهی با کلی آرایش حس میکنم زشتم.

از خونه ای که با وجود ثمره عشقمون همیشه به هم ریختست خستم.از بی انرژی بودنم.

با همه محبتام حتی گاهی مادر بدی ام

با همه عشقم گاهی همسر بدی ام.

منو ببخش.

نمیدونم تو این مقصره.

میدونم منو تو یاریم

نمیدونم حریف کیه.

فقط میدونم دلم میخواد همه چیو درست کنماا.اما انگاری زورم نمیرسه.