من اولین بار کنکور سال ۴۰۲ دادم که رتبم خیلی بد شد بعد یه سال پشت موندم و از سال قبل بدتر آوردم و تموم رشته های چرت و پرت تو انتخاب رشته زدم :)
من قبلا خیلی درسخون بودم حتی تیزهوشان هم قبول شده بودم ولی بعدا درسم خیلی افت کرد و دیگه جدی نگرفتم درسو و اینکه خیلی تنبلم و اهمال کار ،
حالا درسته شرایطش نیست پشت کنکور بمونم ولی من آرزوم بود تو تهران دانشجو بشم و اونجا زندگیمو بسازم و یه رشته خوب بخونم.
درس هر چقدرم چرت باشه خوندنش بهتر از نخوندنه و الان فقط یه حسرت تو دلم مونده که ای کاش میخوندم ، ای کاش اهمال کاری نمیکردم ، ای کاش مثل قبلنا زندگیم فقط درس خوندن و نتیجه های عالی گرفتن بود ، اکثر همکلاسی هام تو تیزهوشان پزشکی و بقیه رشته هارو آوردن تو دانشگاه های تهران بعد من الان شک دارم که قبول میشم یا نه.
احساس حقارت و عقب موندگی داره خفم میکنه ای کاش همین امشب بم*یرم :)💔
