احساس میکنم هیشکی دوسم نداره
همش از بقیه تعریف میکنن براشون ارزوی خیر دارن همش دنبال اینن خاستگار براشون ببرن با اینکه از من کوچیکترن مدام صحبت عروسیشونو میکنن مثلا به من میگن یه پسر خوب هس دنبال کیس خوبه فلانی رو معرفی کردم در حالیکه پسره از منم چندسال بزرگتره و فاصله ش با اون دختر خیلی بیشتر ، نمیخوام فکر کنید دنبال ازدواجم هستم نه که نباشم اما از کسی انتظاری ندارم این چیزا دست خداس دخترای فامیلم دخترای خوبی هستن همه ی حرفم اینه دور و وری های من چرا این حرفارو به من میگن ؟ چرا برا بقیه انقد میخوان اما برای من نه؟ علنی مثلا به من گفتن دیگه دختر که نداریم بخواد ازدواج کنه فقط فلانیه باید سنگ تموم بزاریم
یبارم خاستگاری داشتم که رد کردم باز همینا گفتن اره به تو نمیخوره بنظزم همون تنها بمونی بهتره
کلا از نظر اینا شانس زندگی برای من نیس انگار از این حس بدی که ناخواسته میگیرم بیزارم شایدم اونا انقد که من فکر میکنم دارک نباشن ولی واقعا اونطور که برای دختر ۱۸ ساله ازدواج رو ضروری میدونن ایا نباید برای کسی هشت سال بزرگتر بخوان؟
