چرا جور شدن یچیز خوب رو تو زندگیمون به تأخیر میندازه با اینکه می‌دونه چقدر تو این سالها رنج کشیدیم؟
چرا همیشه باید به خاطر بی پولی شرمنده باشیم ؟
چرا خدا کسی رو که این همه سال عذابمون داد نمیکشه؟ چرا خوشی بهمون حروم شد؟
چرا انقد باهامون بی رحم شد؟
چرا تو اون روز نحص اشکامون رو ندید چرا دعاهامون رو نشنید؟ چرا من هیچوقت نفهمیدم طعم دور هم جمع شدن خانواده چیه ؟ چراااا
