سلام خانوما خانواده شوهرم یه شهر دیگه زندگی میکنند ما هم تا سه ماه پیش دور از اینا تو شهر خودم پیش خانوادم زندگی میکردیم .بنا به دلایلی شوهرم اونجا کارشو از دست داد وبه صلاح دیدیم بیاییم شهر مامانش اینا زندگی کنیم ولی هنوز اثاث وزندگی نیاوردیم اومدیم قضیه شغل شوهرم و اوکی کنیم بعد زندگی و بیاریم که خب این پروسه تا برج 11 زمان میبره
مشکلم مامانمه خیلی خیلی خیلی اشک وآه پشت سرمون میریزه هر وقت زنگش میزنم کلی گریه وگله ونق ونوق که شما از عمد ازم دوری میکنید وشما میدونید من چقد تنهام وشما میدونید جونم به جون بچت بنده واز این حرفا.آخه من یه بچه دارم که نوه اولی وخیلی مامانم اینا بهش وابسته ن.بخدا خودم دلم خونه که دارم از خانوادم جدا میشم و مجبورم تو شهر غربت زندگی کنم اونم با قوم شوهر .به مامانم هم حق میدم که براش سخته ولی خب چکار کنم.متاسفانه مامانم خودشو خیلی درگیر بچه هاش کرده نه سفری نه دیدن اقوامی نه جلسه قرآنی هیچی هیچی فقط میخواد تو خونه باشه ما پیشش باشیم میدونم دلخوشیش مائیم ولی خب بایدم قبول کنه بچه هاش آینده وزندگی شخصی دارند انقد وابستگی خوب نیست...
