عشق من

تو مسافری از آسمان بودی برای دل من آمده بودی بی دریغ و بی چشم داشتی به مردم محبت و نیکی کنی تو خوب بودن و خوب ماندن را معنا کردی تو از سوی خدا هدیه ای بودی برای من اما چه افسوس که خدا هدیه اش را خیلی زود از من گرفت ومرا چشم به انتظار دوباره وصال تو گذاشت عزیز ترینم خوب مرا می شناسی مغزم را میخوانی و میدانی تا ابد این سینه و قلب مال توست و هیچ فرد دیگری را به خلوت سینه و قلبم راه نخواهم داد اینجا جایگاه توست و من به وعده های خدا امیدوارم که روزی در فراسوی باور ما دستانم دستانت را دوباره خواهد گرفت و همدیگر را ملاقات خواهیم کرد به امید آن روز