اونجا که شهریار میگه
از من گذشت و من هم از او بگذرم ولی
با چون منی،به غیرمحبت، روا نبود
احتماالا توی مظلومانه ترین و حسرت زده ترین و رنجیده ترین حالت یک انسان بوده...