از یک طرف استرس نتایج انتخاب رشته و آینده ی رو هوامو دارم
زندگیم هیچیش معلوم نیست
از یه ور انقدر تنها بودم این چند سال درس خوندن اصلا خیلی احساس تنهایی دارم. با هیچکس صمیمیتی ندارم و برای نزدیکام خاص به نظر نمیرسم
از یه سمت دیگه نمیخوام برای پر کردن این خلا ها و احساسای پوچی سمت کارها یا آدمای اشتباه برم و خیلی میترسم که یه وقت ارادم از کار بیفته و ضربه ای بخورم
حس میکنم از خدا دور شدم دیگه دوستم نداره دیگه اونم بهم اهمیت نمیده
هیچکس درکم نمیکنه
خیلی سخته همه چی
