دوران دانشجویی به یه دختر خانمی علاقه مند شدم که محجبه و باحیا به نظر میومد، اصلا آرایش نداشت، زیاد از خدا میگفت و با همه خیلی مهربون بود، چه دختر، چه پسر، جوونو پیرشم فرق نداشت. من آتئیست (خداناباور) بودم ولی اون محجبه و خوش رفتار بودن دختر خانمه منو به سمت خدا کشوند. بعد چند ماه که باهاش مطرح کردم احساسم چیه منو پس زد و ازم دوری کرد از همون تاریخ چادرشو درآورد، موهاشو شرابی کرد و با عشوه اومدن تعداد زیادی دوست پسر پیدا کرد! کلا ۱۸۰ درجه عوض شد. شعله تنفر رو تو من روشن کرد ولی همچنان به خاطر قیافه اش بهش علاقه داشتم و خوب باهاش برخورد میکردم. گذشتو دانشگاه تموم شد و دیگه ندیدمش. با خودم فکر میکردم این دخترک با زیباییش و تظاهر به مهربون بودن اینقدر دل منو برد، خدایی که میگن زیباترو مهربون تر از همه اس و این دخترو ساخته چقدر بیشتر میتونه دوست داشتنی باشه، همین شد که از اون موقع سعی کردم آدم بهتری بشم و یاد خدا رو همیشه تو دلم داشته باشم.
خیلیم عالی
منم عشق یک طرفه داشتم بعد شکست خوردم و نماز خون شدم همه تعجب کردن که تو‌چطوری تغییر کردی بعدش سمت خدا رفتم خدا رو شکر اون شخص خودش نمیدونه
جاتون عوض شد‌‌ک🫤
عشق واقعی ادم و به خدا نزدیک تر میکنه
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
45 ثانیه پیش
46 ثانیه پیش
46 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
