سلام.بچه ها من‌پدرم بخاطر عفونت ریه چند روزی بیمارستان بستری بود و در بخش آیسی یو خداروشکر الان بهتره
اون‌چند روز چند نفر که همراه مریض بودن و پشت در منتظر بودن باهاشون همصحبت میشدم
بعضی بنده های خدا پدر یا مادرشون فوت میکرد
میخوام از عکس العمل متفاوت مرد ها و زن ها بگم
زن ها همه گریه و ناراحتی وداد .....
برعکس مرد ها میرفتن پشت پله یواشکی که کسی نبینه گریه میکردن
یه آفا مادرش نود بود خودش ۷۰دتشت یه دستمال گرفته بود جلوی دهنش که گریشو خفه کنه ولی چشماش مدام اشکی بود
یه پسره خیلی شیک بهش گفتن مادرش فوت شده دیگه اصلا حرف نمی زد تو سکوت تا چند ساعت حرف نمیزد له یک جا خیره شده بود
یکی هم پسره دیدم رفت پشت پله که کسی نبینه یواشکی گریه میکرد
نگین مرد ها احساس ندارن اتفاقا خیلی احساساتی هستن فقط انقدر غرور دارن نمی‌خوان کسی بیینه
